Decubitus door een gestoorde waarneming van druk en pijn

In deze casus presenteren wij een patiënt met een graad iv-decubitus ter hoogte van het rechter zitbeen. Dit leidde uiteindelijk tot een buitengewoon ernstige aantasting van het botweefsel in het heupgewricht en het kleine bekken. De kans op een dodelijke infectie was van dien aard, dat besloten werd tot een radicale ingreep.

De patiënt in deze casus heeft een onderbreking van de zenuwbanen naar de onderste lichaamshelft ten gevolge van een spina bifida (open rug). In de bespreking van de casus gaan we in op het bijzondere karakter van de preventie en op de behandeling van decubitus bij patiënten met een verworven dwarslaesie of spina bifida.

Een dwarslaesie is een verworven onderbreking van de zenuwbanen naar de onderste lichaamshelft door een trauma of ziekte. Bij een spina bifida of open rug is er sprake van een aangeboren onderbreking van de zenuwbanen naar de onderste lichaamshelft door onvoldoende sluiting van de neurale buis bij de ontwikkeling van de ruggengraat.

De preventie van decubitus is een continu en levenslang proces, waarvoor de patiënt zelf (en/of mantelzorg) in belangrijke mate verantwoordelijk is. Om de patiënt hierop voor te bereiden is een goede methodische aanpak en een goede relatie met de patiënt noodzakelijk.